در تـنور غـمـش قرارم سوخت            نه قرارم که روزگـارم سوخت

زل زدم بس به جـادۀ خـورشید            عـاقـبت چـشم انتـظارم سوخت

هـجـر آتـش به دفـتـرم انداخـت            قـلـم و طـبع تـازه‌کـارم سوخت

جـادۀ عـاشـقـی شـرر بـار است            اول راه کــولــه‌بـارم ســوخـت

مـن و امــیـد هـم‌قـطـار شــدیـم            در تب خوف، هم‌قطارم سوخت

روز وصلت نمی‌رسـد از راه؟            ساعـت ثـانـیـه شـمـارم سوخت

فـصـل بـی‌آبـی است ای بـاران            در بیـابـان گـلِ بـهـارم سوخـت

صحـبت از آب شد کـبـاب شدم            جگرم سوخت چشم تارم سوخت

آه از آن دم که مـادری می‌گفت            از عطش طفل شیرخوارم سوخت

یــادگــار از تـو داشـتــم مــادر            وسـط شعـلـه یـادگـارم سوخـت